DENİZLERE HASRET Çabası derdinden büyük insanlar var ne güzeller onlar… yorgun yüzleri toprak kokar, elleri nimet… dertlerini küçümsediğimden değil çabalarının devliğinden yazacaklarım… Her gün daha fazla umut ettiklerinden de değil her gün biraz daha umut oluşlarına hayranlığım… Korkularından arınmış falan değiller hiçbirisi…. süper kahraman değiller hatta arka ceplerinde korkuları, çocuk travmaları… bazen yorulup günlerin avlusunda, çıkarıp arka ceplerinden küçüklü...
Kayıtlar
OLMAMIŞGİLLER Olmayan bir şeyler var hayatında... Bazı insanlar ne yapar nasıl eder bilinmez, bir merhabanın ardından konuştukları ilk cümle yada sordukları ilk soruyla bu duyguyu saplarlar insana... artık o saplanan duygunun daimi fanı olanlar mı dersiniz? bu durumu varoluşsal bir sorun haline getirenler mi dersiniz? Türlü olmak istemediğimiz hallere taşıyorlar bizi aslında o kötü olmayan insanlar. En iyi ihtimalle o günümüzü mahvediyorlar. Çok da üstünde durmuyoruz bir gün az birşeymiş gibi.. Dünyanın tüm insanlarının bir araya gelip ömrümüze bir saat bile ekleyemeyeceğini unutarak kabul ediyoruz o insanları ve onların bize ait olmayan duygularını... -Evet ya eksik bir şeyler var benim hayatımda...
SİMERANYA İSİMİNDE BİR MEMLEKET
Belki bir gün ben de yazarım başımdan gelip geçenleri... ama o güne kadar, bu benim his günlüğüm olacak sanırım. Ortaokulda yazılan acemi şiirlerin aniden bulunması gibi biraz utançla biraz da geçmişe duyulan tatlı bir özlemle gülümsetecek bir süre sonra… Belki bir gün neden Simeranya ‘ya(*) yolculuk ettiğimden kendime bahsederken size de bahsederim… Kimbilir ? Alışamadığım bu çağdan, yaşamak kadar yazmaktan da korktuğumdan, açık açık ve ispatla bahsederim. O güne kadar başkalarından, başkalarının bende yarattığı hislerden, apansız gelen cevabı kolay olmayan sorulardan bahsedeceğim gibi… gibi diyorum çünkü yazmak konuşmak kadar kontrol dışı olabiliyor. Klavyenin başına geçerken zihnimde yazacaklarım o kadar netti ki şimdi bunları yazınca ...